O otobüs..

O gün o otobüs keşke hiç kalkamasaydı otogardan..

Koskoca gün bitmişti. Gidişine engel olacak en küçük bir hamle şansım yoktu. Akşam olmuştu ve sen dönmek zorundaydın..

Otobüse binerken son kez saçlarının kokusunu içime çekmiştim.. Napıosun demiştin gözlerini iri iri açarak. Hep utangaçtın sen. Ben yine küsmüştüm aslında küsmelerimin asıl nedeni senden bir öpücük alarak barışmaktı..Bunu sende biliyordun ama ikimizde hiç çaktırmadan bu oyunu oynuyorduk..

Ne masum sevmiştik birbirimizi..

“Bana verdiğin sözleri tutuyorsun tamam mı” deyip ağır ağır otobüsün orta yerinde cam kenarındaki yere oturmuş hadi bana git diyordun..Hep merak etmiştim hiç gideceğimi düşünmüş müydün acaba ? Bunu sormaya hiç fırsatım olmadı sana..

Gözlerim dolmuştu benim yine. Hissediyordum sanırım baz şeyleri.Sana sms atmıştım. O günlerde whatsapp felan yok tabi. “İçimde bir sıkıntı var. Bu otobüsün gitmesini hiç istemiyorum bitanem”.. Sen yine benim şom ağzımı açtığımı düşünmüş, “ben ölürsem sende gelirsin peşimden pislik” deyip sonuna gülücük atmıştın. Oysa içimde sıkıntı bambaşkaydı..

Kalktın koltuğundan “Güzel şeyler olacak” demeye yanıma geri gelmiştin.. “Uzakta olabilirim ama dünya küçük her şey çok güzel olacak inan bana” demiştin..

İnanmıştım..

O gün seni son görüşümdü..

Özledin mi bilmiyorum ama güzel şeyler olmadı o otobüs oradan kalktıktan sonra..

Ve sanrım

Ben çok özlüyorum seni ara ara..